RAPHANUS

RAPHANUS

in templo Delphico ex auro dicatus. Plin. l. 19. c. 5. Ut Graeca est vanitas, fertur in templo Apollinis Delphis, adeo coeteris cibis praelatus raphanus, ut ex auro dicaretur, beta ex argento, rapum e plumbo. Idem vero et paederastarum ac moechorum olim poena. Id enim perpeti consuervisse, ut sublatis pedibus violentam admitterent in depilatos vulsellâ podices raphanorum et mugium et ligneorum contorum impulsionem, Scriptores testantur: quorum primus omnium Aristophanes in Nubibus, Act. 3. Sc. 4. Iustum et Iniustum altercantes introducens, id pluribus exsequitur. Idem confirmant, Catullus, Epigr. 15. Iuvenalis, Sat. 10. Steph. de Urbibus, Alii. Sed et Dudymus, apud Hom. in Il. in verbo, ὦ λακιάδα, de Adulteriis, inquit, legitur. Tribus enim Attica, Laciada: in qua multi raphani, quibus utuntur ad irrisionem eorum, qui in adulterio deprehensi. Utuntur vero manubrits quoque securis in anum intromissis, eis deficientibus. Suidas rem plenius sic explicat: Et raphanis in podicem iniectis puniri: evulsis pilis, cinere calidô aspergi, apud Aristophanem de impudicis dicitur. Sic enim Moechos foede tractabant: Raphanos capiebant, quos in eorum podices immittebant et eos pilis evulsis nudabant, celidosque cineres aspergebant, eos abunde sic excruciantes. Licet enim haec cinerum calidorum ac propemodum urentium inspersio super depilatas et diffractas ani partes, fortassis remedii locô adhiberetur, ad sanguinem sistendum vulneraque curanda, non tamen fiebat ea sine ex quisito dolore: Quemadmodum Turcae verbera curare solent, contusas partes aceto saleque acerbe perfricantes. Idem poenae genus obtinuisse in Armenia, Lucianus docet dial. de Morte Peregrin. Vide quoque leg. nec in ea. §. sed qui occidit. ff. ad l. Iul. de adult. προτείνειν ἐκείνοις τὴν ἐπὶ ςκόλοπος ἀπαιώρηςιν, Nicet. Choniates, poenam hanc vocare videtur. Plura de hac aliisque Moechorum poenis, apud Licetum, de Lucernis Antiqq. l. 6. c. 75. ubi Lucernam ludicram Iacobi Pighetti fusc explicat; et supra Paratilmus, it. ubi de Adulterio.